De hondjes van Wim Kan

Zondagavond, kort na elf uur, werd ik gebeld door de treindienstleider. Normaal niets om over naar huis te schrijven, maar nu had hij wel een heel bijzonder verhaal.
‘Meester, de machinist van uw tegentrein heeft mij zojuist verteld dat er op spoor één te Oisterwijk twee mannen zitten te bidden. Het kan ook zijn dat er één op de grond zit die dronken is en dat de ander hem probeert te helpen, dat kon hij niet goed zien. Misschien heeft die ene…’
‘Zand in zijn ogen gekregen en duwt die ander hem nu naar huis. Dat zijn de hondjes van Wim Kan!’

Wim Kan

   Wim Kan is natuurlijk al jaren dood en zijn hondjes zijn dat naar alle waarschijnlijkheid ook. Dat wil nog niet zeggen dat ze niet zomaar in de nacht kunnen verschijnen. Toevallig omdat de wind uit de juiste richting waait of de luchtvochtigheid precies goed is voor een manifestatie, of omdat een bepaalde persoon nou net dat steuntje in de rug nodig heeft om een bepaalde situatie het hoofd te kunnen bieden. In de nacht of in de mist is alles mogelijk. Het is alleen jammer dat zovelen het niet zien. Ons hoofd is op hol gebracht door allerlei antiterreurbrigades die overal gevaar zien. Daarom reageren we zo overspannen in plaats van het cadeau te omarmen dat we onverwacht, gratis aangeboden krijgen en dat alleen voor onze ogen bestemd lijkt te zijn.

   Natuurlijk was er niets meer van dit bijzondere fenomeen te zien toen ik stapvoets langs het perron in Oisterwijk reed. Geen hondjes, zeker geen biddende mannen. Op een jonge vrouw met kortgeknipt zwart haar na, was het station van Oisterwijk leeg.

  Dit raadselachtige optreden was ook niet voor mijn ogen bestemd, maar voor de machinist die het daadwerkelijk gezien heeft, ook al is hij zich nog niet bewust van de betekenis. De grap van de twee hondjes is ook wel erg gedateerd, dus waarom Kan juist die vertoont is mij niet duidelijk. Maar ja, Wim Kan is en blijft Wim Kan, nog altijd een grote naam binnen het Nederlandse cabaret. En al heeft die hondengrap een baard van hier tot Tokio, ik benijd die machinist toch wel een beetje.