Bovenstaande gedicht uit 2005 werd onlangs opnieuw op een webforum geplaatst. Het heeft nog niets aan actualiteit ingeboet. Ik reageerde op dit gedicht met een stukje spontane poëzie. Nog geen twaalf uur later was het weer verdwenen. Dat komt de laatste tijd steeds vaker voor. Mocht ik een jaar geleden nog vrijuit op de website van het Eindhovens Dagblad reageren, sinds ik een verband legde tussen bezuinigingen binnen de geestelijke gezondheidszorg en het aantal zelfdodingen van onbehandelde patiënten, wordt geen enkele reactie van mij meer geplaatst. Waarschijnlijk via het ip-adres, want ik heb verschillende mail-adressen gebruikt.
Gelukkig heb ik het – overigens niet briljante, het was slechts een reactie – gedicht wel opgeslagen voordat ik op verzenden tikte. Hierbij dus alsnog:
Ik niet…
Dat het aan de leiding ligt, mag jij zeggen.
Ik niet.
Dat er op het spoor chaos heerst, mag jij zeggen.
Ik niet.
Wat er aan de hand is, moet ik vertellen.
Jij niet.
Maar jij kunt het mobiel op internet zoeken.
Ik niet.
Dat jij de smoezen niet gelooft, mag jij zeggen.
Ik niet.
Dat je eerlijk geinformeerd wil worden, mag jij zeggen.
Ik niet.
Dat er meer ongelukken gebeuren dan nodig, mag jij zeggen.
Ik niet.
Dat seinen beter beveiligd moeten worden, mag jij zeggen.
Ik niet.
Jij mag een mening hebben over zelfdoding.
Ik niet.
Wat een conducteur daarna voelt, mag jij zeggen.
Ik niet.
Wat er met vierkante wielen gebeurt, weet ik wel.
Jij niet.
Maar jij mag er over schrijven.
Ik niet.
Jij wordt om je gedicht niet bedreigd.
Ik om deze reactie wel.
Jij mag discussie uitlokken.`
Ik niet.
Jij mag naar de radio luisteren.
Ik niet.
Jij mag NS vragen stellen.
Ik niet.
Jij krijgt geen eerlijk antwoord.
Ik ook niet.
Jij mag je schrijver noemen.
Ik niet.
Jij mag je dichter noemen.
Ik niet.
Jij mag je journalist noemen.
Ik niet.
Jij mag misstanden onderzoeken.
Ik niet.
Jij mag een column schrijven.
Ik niet.
Jij mag je mening verdedigen.
Ik niet.
…
Maar jij werkt niet bij NS.
Ik ben er machinist.
spoormachinist 